Denizler Yandı Tanrım Şiiri - Tahsin Özmen

/...bir zamanlar...
nasıl da mavi mavi gülerdi deniz
martı kanadında beyazdı tertemiz.../
..
.
asit yüklü yağmur damlaları...sanki çelikten
kurşuna dizmişler maviyi
yarası ağır suyun...acır da acır
bense ızdırap içindeyim..içim titrer tir tir
.
denizi döğdükçe damlalar...
susar "denizin kahkahası dalgalar"
balık kirpiklerinde kir...göğsümde çırılçıplak ölümler birikir
.
okyanuslara sığmaz bir damla gözyaşım
gözlerim...;
sahile vurmuş kambur bir yunusun gözlerinde erir
.
kulaklarım...;
yitik mavisine yas tutmuş denizin...felçli nefesinde esir
.
bir pet şişenin içine hapsolmuş ruhum ise...;
atıklar deryasının ortasında...bir oyana bir buyana gider gelir
.
ş i m d i h ü z ü n s a a t i:
Dünya'nın bütün denizlerini içine doldurup saklamak isteyen yüreğim...;
ateşe dokunmuş bebek parmağı gibidir
.
..
//...denizler yangın yeridir...
gör Tanrım...!
bu çığlık denizin mavi sesidir...
duy Tanrım...!
...ben ki...
yolcu vapurlarında martı sesi satarım...//

1990