Denizin içine baktım uzunca bir süre,
Sonra o da benim içeme baktı, ürktüm…
O engin denizlerin vakarı, derin sükûtundaki heybet
içinde kaybettim kendimi.
Ele geçirdi benliğimi.
Sessizliğinde ağır, öfkesinde dalgalı ve yıkıcı…
Ruhum maviliğinde bütünleşti,
Ufkum şafaklarda gezindi.
Kabımı kırdım, sonsuzluğa aktım…
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!