Denizin Türküsü Şiiri - Seyrani Göl

Enginlerin koynunda uyandı deniz,
binlerce yıldır taşıdığı sırları
kumlara fısıldadı.
Dalgalar,
gökyüzünün maviliğinde
sonsuz bir ezgi gibi kıyıya vurdu.

Her köpük,
göç eden kuşların kanadındaki özgürlük,
her dalga,
gizli sevdaların yankısıydı.
Deniz,
umutları saklayan derin bir hazine,
tuzlu nefesiyle
dünyanın kalbini dövdü.

Kıyı,
sabırla bekleyen bir bekçi gibi,
her fırtınada yeniden doğdu,
her akşam güneşiyle
yeni bir efsaneyi selamladı.

Gece inince,
ay ışığı gümüş teller gibi
dalgaların saçlarına düşerdi.
Deniz, o vakit
kendi içine söylerdi türküsünü
yıldızlar dinler, rüzgâr eşlik ederdi.

Fırtına vurduğunda,
kükreyen bir dev gibi kabarır,
bin yıllık öfkesini göklere savururdu.
Ama her zaman,
suskun bir sabahla barışır,
yeniden maviye dönerdi.

Ve ben anladım ki,
deniz yalnızca su değil,
sonsuzluğun türküsü,
hayatın çağlayanıdır;
her nefeste,
ilk ve son mavi,
biz var oldukça şarkısını söyler.
S.GÖL