Denizin Öfkesi Şiiri - Maya Osmanlı

Onu ilk gördüğümde
Kalbim yarıldı
İçim parçalandı
Sardı benliğimi
Bağladı kendine
Bir müddet sonra
Esarette olduğumu anladığımda
Ondan başkasını düşünemez olduğumda
Efendime beni özgür bırakması için yalvardım
Reddetti beni kovarcasına
Sevmeyecekti beni
Asla
Benim gibisini kim severdi ki
Zamanla belki unutacağım
Belki intiharla sonlanacak yaşamım
Ya da hayatımı bir sokak köpeği gibi idame ettireceğim
Ruhsuz ve amaçsız
Ölmeyi bekler gibi
Kimse bilemez gelecekte neler olacağını
Ama şundan kesinlikle emindim
Bir daha gitmeyecektim sahile
Çekmeyecektim denizin tuzlu kokusunu
Serinlemeyecektim denizde
Yanına bile yaklaşmayacaktım
Çünkü ismin
Gözlerin
Gülüşün
Bana hep denizi hatırlatacak.