Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çağdaş bey yüreğinize sağlık harika bir şiir daha okudum gönül sayfanizda, saygı ve selamlar la kutlarim sizi ve bu guzel esereinizi.++
Tüm aşklar gibi fırtınaya gebe bir sevda tohumudur rüzgar
Eser bazen
Kaybolur maviliklerde
Ansız bir fırtına olur patlar
Küçük bir balıkçı teknesidir oysa kıskandığı
Deniz susar bulansada suları
Aşkını süpürür kıyılarından dalga dalga
Sonra kusar tüm kinini kıyılarına,vurur başını serhoşluğun taşlarına
Her aşk fırtınaya gebe... Yürekten kutluyorum,kaleminiz daim olsun saygılarımla.
Yüreğinde aşk taşıyanlar için deniz her zaman mavi, her zaman hafif çalkantılı ve her zaman ufuk çizgisinin ötesini görebilmek, ona ulaşmak için en doğru ve kestirme yoldur. Deniz, aşkı yüreğinde taşıyanların 'umut ve özgürlük' yoldaşıdır...
Kaleminize sağlık sayın Çağdaş Durmaz...
konu içerik ve anlatımıyla çok güzeldi şiir aşk evrenin her zerresinde saklı aşk evrenin her duruşunda aşk denizin kıyıya olan aşkı ve hiç bitmeyen sonsuz aşk kutluyorum sayın şair su gibi duru su gibi akıcıydı...
kaleminize yüreğinize sağlık şiir tadında kalın tam puan ile selamlıyorum sizi ve güzel şiirinizi..
Denizin Aşkı
Gecenin gündüzlere aşkının imzasıdır sabahlar
Güneş uyanır,
Ay eteklerini çeker yakamoz sahilinden
Martılar çığlık çığlığa güne günaydın olurlar
Denizim sabah banyosunu yapmıştır derinliklerinde
Tertemiz bir yel esintisi
Ve balıklar oynaşır körpe sularında kıyının
Uçsuz bir aşka yelken açmanın bucağıdır
Özgürlüğün aryasında bir tutsak mavidir aşk
Uzanır dalgaların eteğine güneşi kıskandırır
Geceden yıldız toplayan balıkçıların dön vaktidir
Zaman durur
Başlar rüzgarla denizin aşkı
Kıyılarına sevdanın mektubunu yazar deniz
Köpüklü kalemiyle
Rüzgar gelip okur
Sırsıklam aşık olur denize
Toplar kıyılara vurmuş eteğini ve kaldırır valse...
Tüm aşklar gibi fırtınaya gebe bir sevda tohumudur rüzgar
Eser bazen
Kaybolur maviliklerde
Ansız bir fırtına olur patlar
Küçük bir balıkçı teknesidir oysa kıskandığı
Deniz susar bulansada suları
Aşkını süpürür kıyılarından dalga dalga
Sonra kusar tüm kinini kıyılarına,vurur başını serhoşluğun taşlarına
Her aşk fırtınaya gebe...
Güneş gider tüm ışıklarını çekip üzerinden
Rüzgarın dalgalarla valsi biter
Gece örter mavi sularını yorgan misali
Ayın yakamozu süsler kıyılarca aşıkları...
Denizim üzülme
Bitsede rüzgarın valsi dalgalarınla
Güneş gitsede alıp ışıklarını üzerinden
Aşığı bitmez maviliğinin
Bak ay bile
El pençe divan duruyor
Senin metruk düzüne.....
Çağdaş Durmaz
SÖYLENECEK NE VARSA HERŞEYİ EN DOĞRU BİR ŞEKİLDE KALEME ALMIŞSINIZ TEK KELİME MUHTEŞEM TAM PUANLA SEVGİLER
'Özü fırtına olan şiirde her imge bir tufan yaratmalıdır.' diyor ya Aragon...Gerçekten,betimiyle,çağrışımıyla fırtına duruşlu bir şiirdi...Kutluyor,saygılar sunuyorum sayın şair...
Mavi en çok denize yakışır-Denizi sevmek başka bir sevda- bir dağ başıdır gökle buluşan- özgürce ufukta-kutlarım.
Gecenin gündüzlere aşkının imzasıdır sabahlar
Güneş uyanır,
Ay eteklerini çeker yakamoz sahilinden
Martılar çığlık çığlığa güne günaydın olurlar
Denizim sabah banyosunu yapmıştır derinliklerinde
Tertemiz bir yel esintisi
Ve balıklar oynaşır körpe sularında kıyının
Uçsuz bir aşka yelken açmanın bucağıdır
Tebrıkler genç şair dostum. şiiri ve şairi kutluyorum.
ve tam punımla sızı selamlıyorum.
Şiire ne çok yakışıyor deniz giyinmek, Masmavi bir şiir uzanıyor dize dize, Kutlarım Saygımla Fatma Hatun Esen
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta