Denizim, Kızıl Benizlim Benim

Sert olur bizim oraların dalgaları
Hafiften bize de benzer hani
Gözleri mavi görülür karaların arasında
Saçları sarıdır sonbahar yarısında
Her gün kabarmaz bizim denizimiz
Edeplidir
şereflidir... saygılıdır.

Siz ondan gün batımı korkun
Eğer güneş bağrınızı kanatıyorsa
Deniz bu kandan nasipleniyorsa
Korkun...
Hiçbirşeyden korkmadığınız kadar.

Rüzgarla yoldaştır bizim oraların dalgaları
Birbirlerini beslerler omuz omuza
Öyleki bazen kıyıları yıkarlar
yakarlar
Muhtaç ederler insanı kuru somuna...

Ama olmadı kuruttular onu bir gün
Önce hamsisini aldılar,
sonra kıyılarını çaldılar
Yetim kaldı yavrucak...
Ve kızdı çabucak.

Denizim,
kızıl benizlim benim
Elbet sorulur bunca şeref yoksunluğu
Ama ne olur acı insanıma
Hoş görme onlara yoksulluğu...