Denize kıyısız imge Şiiri - Via Vigilandum

gabriel marguez'in hüzünlü orospuları gecenin bir yarısı
alkolik olmuş şiirlerle aldatıyor orospu hüzünlerini
bukowski boka bulanmış çukurunda yatarken
küfrediyor yeryüzünün gelmişine ve geçmeyen yaralarına
charles baudelaire ın lanetlenmiş kadınları bukowskinin kucağında
coğrafi bölgeleri kuraklığın anavatanı kadınların, babası bilinmiyor

yönetim biçimi biçimsizliğe bürünürken bir ülkenin
ütopik bir ülkenin düş'ünde üşüyor platon
unutma ancak esaretin şahlandığı ülkelerde ütopyalar üretilir
çünkü ütopya umudun sonsuzluğa bürünmüş özlemidir

yönetim biçimi şiir olan ütopik ülkelerin tüm denizlere kıyısı vardır
silikleşen bir ülke ancak mezarından tanınır
kendini bir kitabın 32.katından atıp intihar eden kelimeler
yeryüzüne doğru bir ivme ile düşerken
ansızın bir roman kahramının ortaya çıkışı
bir şiiri kurtarmaya yetmez bazen
ve hiçbir hastane rapor veremez bir şiirin
akıl ve ruh sağlığı bozulan imgelerine

çünkü bu şiir içindeki bir 'i' yi ancak
küfrederken feda edebilir

ve
ancak kızıl saçlı bir kadının asi ruhundan tutulur

via vigilandum