Denize Dek Düşüş - B Şiiri - Hakan Bintepe

4.
(denizcinin söylediği)

derin kıyılar vardı geldiğim yerde
boğan yalnız gezintileri
güneş orada bir yerde batardı

geçilmesi zorunlu bir koydu
seslerindeki çirkin acıyla martıların
kayalıklarında boğulduğu
-ulaşmak için ölü ve kolay balıkların suyuna

orda hayat ki ne hayattı ah
uykumu bölmeye gelen
uykumu ve erincimi - o ılık kösnü
yatağıma erişirdi geceleri
ve sabaha yok olurdu
orada bir yere bırakıp izini

gidecek şimdi
nasıl gittiyse geldiği yerden
teknem durdu-
salı yanımızda-
onu bekliyor-
oysa tamamlıyor anlattıklarını:

'uzaklaştım bir gün, atlayıp çam tomruğumdan salıma
el sallamayı da ihmal etmedi gövdem
ak köpüklere saldığım ruhumun sudaki kızıllığına'