Denizdeyse Beklenen Şiiri - Raziye Aktaş

fısıldar dalgalar kulağına gitmedi; gelecek..
getirip kucağına mı bırakacak sanıyorsun.
o çoktan kayboldu..
ciğerlerine su dolarken; aklına en son gelen bile değildin, anılmadı adın..
neyi bekliyorsun hala, ölü bir balık gibi kıyıya vurmasını mı?
ayaklarının altındaki kum bile ıslanmışken gözyaşlarından,
tuzun karışır mı sanıyorsun o koca ummana..
gökyüzüyle denizin birleştiği uçsuz bucaksız çizgide gördüğün o gözler
senin değil artık..
senin ona sunduğun saf ve berrak gölü bırakıp,
karanlık denizlerde boğulmayı tercih ettiyse
senin değildir artık..
boy veremeyecek kadar derinlerde..
elini uzatmışken tam da boğulmak üzere, itmişse elini bırak boğulsun.
boğulmaya mahkum..
geceleri de bakarsın aynı denize..
ay ışığı mı getirecek sanıyorsun,
karanlıktan göremediğin yerlere vurunca ışığını..
bakarsın bir gün yağmurlar yağmış gittiği denize..
her damlası kurşun gibi delmekte mavi örtüyü
oluşturduğu boşluklardan mı çıkıp gelecek sanıyorsun?
karıştı artık denizin tuzuna, suyuna, kumuna..
bırak! o mutlu orada bir başına
kim bilir belki de bir özgürlüktü onun için orası,
balık sandı belki de kendini orada nefes alacağını düşünerek
gün gelir sular çekilir, çıkar ne var ne yok herşey ortaya
elbet birgün o koca deniz de tükenir..
vazgeç artık beklemekten..
vazgeç ki göremediğinde seni orada,
hiçbir gidecek yeri kalmadığını anlasın o vakit..
durma artık orada..
denizler sana göre değil küçüğüm boğulursun karanlığında..