Hiç bitmez istekleri insanoğlunun.
Kendimizi bilir bilmez biran önce büyümeye can atarız. Böylece salmaya başlarız işte köklerimizi hayata.
“Keşke hiç büyümeseydim” demeye başladığımız vakit, çaresizliğimizi kabul eder ve devam ederiz yürümeye, büyümeye. Ağır ağır, isteksizce.
Kimi zaman bir el iter sırtımızdan usulca, koşaradım kimi zaman.
Bağlanmak için bir umut ararız, yığınla buluruz.
Önce iyi bir okul bitirmek isteriz, ardından iyi bir iş.
Nice sevgiler gelir geçer hayatımızın orta yerinden, kiminde acı çeker, kiminde çektiririz. Bir eksilip, bir çoğalırız.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta