Deniz ve Ev Şiiri - Kenan Gezici

Gölgesi düşmüş denize, uzaklarda bir ev düşlerim.
Uzun uzun bakışarak damla damla denize düşsün.
Yok olup alıp gider uzağa ağlayışlarım denizde.
Güneş yüzüyor baka kalırım, lakin dalgaların üstünde.
Uzansam yakalarım parıldayışlarını en azından.
Varamadım, olsun birden varmaya çalışmadığımdan.
İçimi sardı bilmediğim uçsuz bucaksız sükûnetler.
Peşini bırakıtım bir bir her ne varsa olma ihtimali olsa.
Ne yazar vaz geçtim olacaklar her ihtimal olana gebe.
Tuzlu pencereler dört yanımda geçmişi hatırlatır.
Ben ağladım deniz dalgalarıyla camlara vurur durur.
Sevdamı suya yazmışım, sevda benim elinden tutmuş.
Başka elin şansını daha büyük görünce beni bırakmış.
Buralarda yeni düzen, yeni gelenek, yeni örf adet.
Kimse bunu yadırgamaz, zararı yok herkes böyle yaparmış.

Kenan Gezici 05/09/2025