Deniz ve Çocuk Şiiri - Mesut İlkay Yanık

adonis güzelliğiyle
beraber açmış çiçeklerini bahar
uçuşuyor, çırpınıyor
arılar, kelebekler ve kuşlar
neşeli masallar anlatıyor
dalda bir gonca, öbür goncaya
ama anadolu’da
bir işçi çocuğu
mutsuz kuzguni akşamda
babasının yıllarca döndüğü gibi
dönüyor işten
elleri gres yağı

kim bilir
bir başka dünya
çocuğu da arakan’da
yahut patagonya’da
göğüs geçiriyor şimdi
bitap ve suspus
üstelik körfezde, çölde, ormanda
kıtalar genişliğinde bomba sesleri
parçalıyor kol ve bacakları
sonra istismar
sonra hastalık
sonra yoksulluk ve ölüm

lanet olsun yıldızlar çarpı
zaman çarpı insanlık kere
insandan doğma çocuklarını
ağlatan şu acımasız evrene
halbuki bahar
en yakışıklı haliyle geldi
neşeyle işliyor oriksin ciğerleri
buhar pistonu gibi
yas yok ceylanın ruhunda
hardal tanesi kadar
sincap aylaklar gibi özgür
horoz sarhoşlar gibi keyifli
balık da öyle, kuş da, örümcek de
ya bizim çocuklarımız
neden üzgün
ve niçin yorgun
bu bahar akşamında

nedir
bu dünyadaki
engizisyon adaletsizliği

gelin çocuklar gelin
dolun gemilere
denizin gümüş suyuna sığınalım
at çocuk
at sırtından eprik mantonu
at yamalı poturunu
pıyrım pıyrım şapkanı da at
seni bir evlat gibi basacak bağrına
ve sana köpük köpük
bayram elbiseleri sunacak
deniz tüm maviliğiyle
hepinize dünya çocukları
hepinize yer var denizde
hazırlandı elbiseleriniz
hediyeleriniz de
hepinize şeker var denizde

doluşun çocuklar doluşun
şileplere, kayıklara, çatanalara
doluşun çocuklar doluşun
kamaralara, güvertelere, filikalara
lombozlardan, küpeştelerden
güneşe merhaba deyin
el sallayın dalgalarına denizin
selamlayacak balıklar sizi
yüzgeçleriyle