Deniz ve Bozkır Şiiri - Esel Arslan

Bir ses gelir uzaklardan, sahilden
Fısıldaşır bir istiridye, sevdiğiyle,
Buluşur, oynaşır dalgalar,
Ulaşır ak köpükler karaya,
Hasret taşır
Uzaklardan Ankara'ya.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Ürperir için aniden,
Unutulmuş duygular çıkar derinlerden,
Tatlı bir hüzün sarar benliğini,
Zaptolunmaz heyecanlara kapılırsın birden.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Neden bu yürek böylesine hızlı derken,
Denizatı terkisinde,
Minik tebessümler yollanır gönülden.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Çarpar yürek oltaya vuran balık gibi,
Şaşırırsın, el ayak buz tutar, titrersin,
Kapanır dudakların, lâl olur dilin,
Çaresizliğe kilitlenirsin.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Beklenir haber,
Beyaz posta güvercininden,
Av olmazsa şahinlere eğer,
Mektubun gelecektir sevdiğinden.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Vurgun yersin bozkır da,
Çıkarsın en yüksek dağlara,
Karpuz kabuğundan fenerinle,
İşaret beklersin ötelerden umutla

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
İçin içine sığmaz,
Çağrıların yankısıyla avunursun,
Baktığın yer deniz görünür,
Bozkır sarı sıcağında,
Düşersin serap tuzağına.

Bir ses gelir uzaklardan sahilden,
Gelmez ne denizatı ne de güvercin,
Ufku tararken mahsun gözlerin,
Bu günden yarını yeniden beklersin.

2006-Ankara