Deniz ve Ben Şiiri - Mustafa Parlak

Ve deniz…
Senin gibi eşsiz
Gözlerin kadar mavi
Seni izler gibi
Çokça huzur sanki

Açıklarında yüreğim
İçindeki kadar sessiz..
Sen bensiz gemi
Ben deniz kadar sensiz

Hiçliğin ortasında hiçbir şeyim.
Ne acılar çekmiştir beni doğuran
Kimsesizliğin ortasında bağıra bağıra
Ne yalnızlık çekmiştir beni doğuran

Gıcık eden yanlarımı
Ve sarhoşluğumu
yalnızlığımı
çektiğim dediklerimi
Avuçlarımda biriktirdiklerimi
Anlata bilir misin.

kalbim neden yaralı bir kuş kadar ürkek
Bakışlarım, kaşlarımın kartal pençesi
Sen anlat sen bana
Bozkırda kalmak mıdır Türkçesi

Önceden kanatlarım vardı
gökyüzü benimdi…
Şimdi gözyaşlarım var
Bir de okyanuslarım..

öyleyse anlat bana
Kanatsız kalmak nedir
Acıtırmı yakar mı canını
O yüzden midir
Göstermek istersin
Hadi anlat gözyaşlarını
Belki anlatmadığın içindir
İçindeki okyanusların