Deniz Ve Ben Şiiri - Faik Kublay

Deniz ve Ben

Deniz köpürmüş, deniz azgın
İndim denize bir başıma
Ne boyuma baktım ne yaşıma
Dalgalar öfkeyle vuruyordu sahili
Hiç durmadan

Bir vuruyor bir uzaklaşıyor
Uğultuyla karışık,
Beyaz köpük bırakarak
Kumsalda bunun tadını çıkaran çocuklar
Mutlu şen şakrak

Aman vermiyor deniz
Görünmüyor artık parlak taşlar, denizin dibi
Küçücük balıklar kayıp…
Annelerini arıyorlar, tedirgin çaresiz
Ayağımı uzatsam alıp götürecek gibi
Öfkesinden atmış üstünden her şeyi
Ne bir kayık ne bir gemi
……..
Ben çocuk
Öteki çocuklar gibi bir çocuk
Dedemleyim
Benim dedem
Öteki dedeler gibi içten ve sıcak
Denize indik
Gözlerim yapıştı denize
Başka zamanlar pek de
Gülümsemeyen dedemin yüzünde
İnce bir gülümseme
Gözlerim, zor kopuyor denizden
Ben bir karabatak olup dalayım derken
Dedemle geliyorum göz göze
Dedemin gözlerinde ince bir gülümseme
Deniz mavi mi lacivert mi?
Mümkün olsa koca maviliği kucaklayıp kucaklayıp götürsem evimize
……….
Babamlayım bu kez
Babam kocaman babam güçlü babam uzun
Deniz berrak, deniz mavi, deniz durgun
Babam hemen yanımda, babam bir dev
Ben de yüzerim
Parlak taşlar alırım derinden
Kim bilir belki ben de atlarım
Küçük iskeleden
Belki ben de çıkarım balığa
Ağabeyler gibi ben de tırmanırım kayalığa
Babam içimi okumuş olmalı ki
Beni bıraktı kayalığa
Deniz akıyor, deniz ırmak
Adalar da yüzüyor
Bize mi yaklaşıyor ne karşı ada
Babamı arıyor gözlerim
Hafiften korkarak
El sallıyor babam ara ara
Gözüm görmüyor dünyayı
Bırakmışım kendimi ince bir rüzgara
……….
Ben çocuk kardeşim benden de çocuk
Daha yeni yeni yürüyor
Kucak isteyince ayak sürüyor
Çıktık mı kaçtık mı bilemem
Kardeşimler el ele
İndik sahile
Güneş battı batacak
İnsanlar çıkıyordu irili ufaklı kayıkla
Çocuklara kalmıştı kumsal
Kimi top oynuyor kimi kumdan kaleler dikiyordu
Büyük bir iştahla
……….
Benim listem
Önce annem
Benim dünyam kuşkusuz babam
Arkadaşlarım mı?
Onları hiç unutamam
İki kişi daha var iki kişi
Her şeyim
Güzel mi güzel iki ninem
Çok geçmeden
Onlarsız çıkacağım kayalığa
Onları alacağım küçük gemime
Geminin burnunu vereceğim
Mavi sonsuzluğa.

Faik Kublay