Deniz Tutkusu Şiiri - Hatem Çetinkaya

Dümen suyunda pusula bozuk,
Rüzgâr bir şeyler fısıldıyor, anlamıyorum.
Dalgalar bağırıyor: "Alabora oluyoruz!"
Ne yani, batıyor muyuz şimdi?

Güvertede iskeleyle dertleşiyorum,
İpler çürümüş, kanca paslı,
Ben de pek iyi sayılmam hani.

Gece "Vardiya!" diyor ama,
Hangi yıldızı takip etsem kayboluyorum.
Kaptan defteri mi?
Karaladım bir şeyler, ama pek de anlamı yok.

Rüzgâr kulağıma "Paylaş!" diye üfler,
Sandıklar dolu, hazine mi, dert mi bilmem.
Sakladım bir köşeye, kimse bulmasın diye.

Zaman dedi ki: "Demir al!"
Ben oturdum, denize baktım.
O da bana baktı bir süre,
Sonra dönüp gitti herkes.