Oturduğum yerden kalksam
Ve kendimi sokaklarda bulsam
Sokaklar, sokaklar, sokaklar…
Köşeyi dönünce bambaşka bir dünyaya varsam
Olmasa aklımda geçmişe ait düşler
Unutsam kendimi
Sabredeceğim
Sormayacağım
Ne olacak bakalım…
Sabretmeye kararlıyım
Yoktur üstüme
Bu sabah yine sana uyandım.
Gece de sana uyuduğum gibi…
Hangi kavgalar, hangi yalanlar,
Biraz daha uzaklaştıracak?
Bakalım bu uçurum daha
Ölüm çağırır
Duyarım sesini kara gecelerin
Kollarından koparıldığım o günden beri
Uzak şimdi kolların bana
Yakın olduğum kadar ölümün kollarına
Bir rüzgar alır götürür beni
Ölürken yanımda sen olmalısın.
Elimi tutmasan da,
Senin gözlerine bakmalı,
Yanımda varlığını duymalıyım.
Belki bunların önemi olmaz ölürken
Belki insan görmüyordur, anlamıyordur
Merak ediyorum,
Benim gördüğüm rüyaları aynen gören var mı,
İlk insan dünyaya geldiğinden beri?
Merak ediyorum,
Bu dünyaya
Kaç insan geldi?
Seni kaybetmekten korkuyorum
Beni bırakacağından değil
Geceleri ölüm kovalıyor düşlerimi
Benim ensemde soluyan ölüm hiç geliyor
Düşününce senin beni yalnız bırakıp
Ölümün kollarına gideceğin günü
Bu yolu yapmadılar
Yapmayacaklar
Bir araya gelip
Birlik olamazlar
İşte bu yol gibi
Yol Ayrımı
Zorla güzellik olmaz
Beni sevmeye mecbur değilsin
İsteyemem bunu senden
İsteyemem kimseden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!