Dünya ve ay gibiyiz sevgilim
Yaklaşınca birbirimize
Med cezirler oluyor
Fırtınalar kopuyor
Uzaktan bakınca birbirimize
Acı oluyor
Senin sesini duymak
Nefes almak gibi, su içmek gibi
Sesini duymak
Bir bebeğin annesine muhtaçlığı gibi
Sesini duymak
Seninle ilgili düşüncelere dalmak
Gecemsin sen benim
Güneşin uykuya daldığı saatlerimsin
Varoluşumdaki yoğunluğum
Yoğunluğumdaki düşüncelerimsin
Düşünce düşüncelerimden
Bir kar tanesi gibi avuçlarına
Özleminle yanıyor kalbim
Gözlerini arıyor gözlerim
Ellerimde ellerinin dokunuşu
Kalbimde yokluğunun korkusu
Memleketim İstanbul
Yok dünya üzerinde senin gibi bir şehir
Aşk sende
Sevda sende
Mutluluk sende
Ayırılık sende sadece bu kadar güzel olablilr
Güzel gözlerine kurban olduğum yar.
Seninle aydınlandı bu ışıksız hayatım.
Sende buldum güneşin bitmek bilmez ışığını.
Sende gördüm gökkuşağında bile görünmeyen renklerini.
Uçurumun kenarında, senin ellerinle tutundum hayata.
Umutsuzluklarımi mutluluklara sen çevirdin. Ve sen!
Gözbebeklerinde kendim yerine başkasını gördüğüm insan; yalan söylerken bile nasıl bu kadar masum durabiliyordun?
Oysa ki sarılırken sana, başka bir tenin soğuk kokusu varmış bedeninde. Bilmiyordum...
İçten içe ağladığım onca gecenin hesabını nasıl verebilirsin ki. Söyle; en fazla kaç intiharıma sebep olabilirsin? Yüreğimin sancılarını nasıl yok edebilirsin? ..
Neden mi?
Nedensiz sevinçler yaşattın içimde
Kalbimin bir kelebek gibi çırpmasına sebep oldun
Neden mi?
Bazı şeyler için neden aranmaması gerekmiş
Bunu anlamamı sağladın
Gözlerin nerede
Bakınca içimin ısındığı
Beni rüyalar ülkesine götüren gözlerin
Ellerin nerede
Her tuttuğumda kalbimi yerinden oynatan
Ellerimi ısıtan ellerin
Sevgileri yoğurmaktan yorulmuş
Acıları yaşamaktan yaralanmış
Ne sevgiler yaşamıştı oysa
Dünyalara değişilmez
Uğrunda ölünecek
Hepsi birer birer gittiler şimdi
Babacım çok güzel şiirler yazmışsın