Deniz nerede Şiiri - Cevat Çeştepe

Adam kahvehanenin üstü sazlarla örülmüş gölgeli bahçesinde oturan kalabalığın hepsine birden sordu...
---Denize nereden gidebilirim...?
Kalabalıktaki bütün yüzler önce birbirlerinin yüzüne anlamsız bakışlarla baktılar sonra adama döndüler...
---Bilmiyoruz., deniz ne ki.. ?
Adam şaşkın., alnındaki teri sildi...
---Sahi, bilmiyor musunuz denizin ne olduğunu..?
Kalabalıktaki bütün yüzler., şaşkın bakışlarla birbirlerine bakarak başlarını 'bilmiyoruz' der gibi iki yana salladılar...
--- Anlatmamı ister misiniz..?
--- İsteriz...
Adama bir sandalye uzattılar... Ama oturmadı...
Ayakta., herkesin gözlerinin içine bakarak başladı denizi anlatmaya...
Suyunun bileşimini., yerkürenin neredeyse üçte ikisini oluşturduğunu., vapurları., balıkları., iyot kokusunu., denize dair her şeyi ve maviyi....
Kalabalık hiçbir şey anlamadan adamın gözlerinin içine bakarak ve saygı ile hiç ses çıkarmadan dinlediler...
Adam anlatmaktan yorulmuştu... Tekrar sordu...
---Şimdi anladınız mı denizin ne olduğunu., buralarda bir yerde olacaktı... Nereden gidebilirim...?
Kalabalıktaki bütün yüzler gene birbirlerinin yüzüne anlamsız bakışlarla baktılar sonra adama döndüler...
---Bilemedik beyim., deniz ne ki...?
. ,
İşte yaşam dediğimiz şeyin tam karşılığı da bu değil mi... Neredeyse hep bilinenlerin / yaşananların tekrarı ve hiçbir şey anlamadan geçip giden zaman...
. . .
Bu küçük hikayenin sonunda adam kahvehaneden çıkarken gökyüzü aniden dalga-dalga bulutlarla kaplanır ve denizden boşalırcasına balık yağmaya başlar...
İrili ufaklı, her cinsten...
.