Deniz Kapımı Çalmadı Hiç

Deniz Kapımı Çalmadı Hiç

Bir kez olsun
Ne deniz kapımı çaldı
Ne de gemiler uğradı bizim kaldırımlara
Rüzgârı göğüsleyip
Romantik bir yelken gibi de
Açılamadım Rumeli limanlarından
Canım çekmez mi hiç
Yeni Camii Taksim’de güvercinlere
Yem atmak
Bir kara sevdalı gibi
Galata Köprüsü’nde
Zamanı oltaya hapsetmek
Sonra Eminönü’nde balık ekmek yemek
Boğaz keyfiyle coşmak
Çamlıca’ya çıkmak
Adalar’da faytona binmek
Şampiyon’da kokoreç zevkini yaşamak
Ah güzeller güzeli İstanbul!
Bir özlem ağacı gibi büyüdü içimde hep

Bir kez olsun
Martılar hal hatır sormadı bana
Gagasıyla deniz suyu ikram etmedi
Ne taraftarı olabileceğim takımım
Ne Beyoğlu’nda binecek
Nostalji tramvayım oldu
Yorgun gözlerimi okşamadı
Muhteşem Süleymaniye
Karaya mahkum olan balık gibiydik
Ömür dediğin be dost
Çıplak ayaklarla cam parçaları üzerinde
Dans etmekti bizimkisi
Ne çok üstümüze vardılar
Ne çok savaş gördük
Eski nal izleri gölgesinden bile
Çelme aldılar
Faturasını an be an ödeterek
Anamızdan emdiğimiz helâl süt
Burnumuzdan geldi
Yorgun düşmek
Pes etmek
Kitabımızda yoktu gene de
Kaya misali direnç
Dağ gibi yürek vardı
…

Zeynel BEKSAÇ