Deniz kaçmıyor / yanılgı kırılmaları...

.

körpe kuzusuna yanan anaların safları belirlemesi
dört iklim, üç yüz atmış beş gün zemheri ayazında
hala hazırladığı sabah kahvaltılarına, suşi yiyen
penguen tuhaf tuhaf bakarken, elini kesmesine dair;

saflarında ve safında kayıp
yenilgilerine ağlar komutanlar
analar sonra
manevralardan anlamazlar

bir ses beklerler öğlene doğru
sonra geceye kaçan
sonra ertesi güne kalan…

yolun sonu üstüne binlerce öykü dinlemiş
yüzü yerine bıyığı sakalı yeni terlemiş çocuğun
çaresizlik üzerine yazdığı mektuplara dair;

anamı ağlatmayın “

rüzgarın biçtiği dağın ucunda
elini kaleme bağlamış
titreyen eliyle bir genç adam

ölümün geri getirmediklerine dair;

sonra ağlar analar
yasların ucunu bağlar
göğsünün orta yerine
gordion düğümü bağlar
ağlarsa analar ağlar
gerisi yenilmiş komutanlar…

gerçeğin olmadığını gören, bir aşk varmış, bir de yalan diyen
yüzüne saçlarını döküp, sevdaya hasret kalan çocuğun,
yitirdiği güzelliklere dair küslüğü;

yaşanacak yer
yalnızlığın bağrı
ağır giden zamanın ayıbı
dudağında unuttuğu nazı
birde kendine sakladığı yazı

bağırsaydı, seni çok özledim diyecek olan
deniz kızının mırıldanırken düşünmesine dair;

sonra git
deniz kaçmıyor
tek başına bir evle
paylaşılmıyor yalnızlık

ucunu açtı kalemin
etine batırdı ve yazdı

sonra gel
denize ne kaldı…

29 12 2005

.