Deniz Gülüşlü Şiiri - Yusuf Kazak

Sezemiyordum;
Omuzlarının ardından uzanan,
Usul denize renk veren gök müydü,
Yoksa gözlerin mi,
Göğün katlarından?

Yüzemiyordum,
Denizinde bakışlarının;
Nafileydi kulaç atmak,
Akıntısına dalgalarının.
Kesilirdi nefesim,
Boğulmak isterdim bir temmuz gecesi
Herkesten habersiz;
Yalnız senin kollarında…

Ah gülüşün;
Yakamozdu denizlere vuran,
Armağanıydı ayın.
En ulaşılmaz yerleri denizlerin…

Saklı çiçekler vardı;
Deniz gülüşünde,
Hiç karaya çıkmamış.
Afallatan ışıklar vardı,
Ufukları bezeyen…