Deniz Güçük e Şiiri - İlyas Alagöz

asla unutmayacak olan deniz güçük e

(İstanbul)
pendik istasyonunda soğuk bir akşam
ezilmiştim
horlanmıştım
ellerim kirliydi
sesim paslıydı
yenilgimin kara külleri arasında
kalbimi o soğuk bankta bırakıp
dönüşü olmayan trene binmiştim

gecenin en suçlu saatinde
yollarım senin kentinden geçerken
kestim bileklerimi
düştüm
çürüdüm
görsen korkardın

bir çocuk hıçkırığıyla
en içerimde bir yerlerim üşüyor
koyu bir saatin içinde
her an ölebilirim

(ankara)
yüksel caddesini arşınlarken
sana rastladım
esmer çocuk
ırzıma geçilmiş hallerim gibiydin
seni yitirmemek için
senden kaçtım
görmüyordun
yüzümü gizliyordum

ah! canıma yetti
çocuk
ben hep
böyle canavar mı kalacağım
ey vurulmuş yürek
seni ben neyleyim
ey çırılçıplak hüzün
ey tanıdık gölgeler
…
söylenecek bütün sözleri tükettim
kentin haritasında bütün yollar sana çıkarken
ben hep kaçacağım
ve bir yol kenarında zifte bulanarak
yığılıp kalacağım

ilyas alagöz