Bir Hazreti Musa rüzgarı esti gönlümde
Hani ;
Düşman gibi deniz, deniz gibi düşman vardı ya önünde
İşte ben de öyleyim
Gönlüm bu kurak çölünde denize hasret
Ve içinde bitmeyen bir kin ile düşmana kasvet
Yapar durur da söyler kendi kendine
Bu bitmeyen kinim neydi, ve kimlere
Peki bu sessiz çığlıklar hep mi boş yere
Derken bir ses çınlar kulak ekinlerime
Değil azizim.... Değil
Sen sus ve sadece güven Rabb'ine
İşte Hazreti Musa'nın da tek dayanağı buydu
''OL''emriyle on ikiye ayrılan koca bir suydu
Tüm dertlerimizin cevabı iki kapak arası ;
Ayet yığınıydı
Ve bunu yazan da Rabb'inin aciz bir kuluydu...
Fadime ÇETİNKAYA
Kayıt Tarihi : 5.4.2019 00:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!