Deniz Gibi Şiiri - Oktay Çekal

Sevginin Doğduğu, Kızıl Ufukta,
Yeşeren Topraklarda, Filizlendin.
Tertemiz Yaz Yağmuru Gibi,
Islak Duygularda Gizlendin.

Bir Çığlık Gibi Sarsan Benliğin
Hayata İnat Savaşan Ruhun
Demiri Büken Azminle Sen
Yıkılmaz Bir Kale Gibisin.

Eledin Ne Varsa Kevgirden Geçti,
Elini Tutacak Biri Çıkmadı.
Bedenine Söz Geçmiyor Çıldırmış Sanki,
Ruhunda Hayatlar Yaşar Gibisin…

Yürüdüğün Yollarda Hep Yalnız Kaldın
Yönünü Mantık Ve İnançla Çizdin
Çok Soğuklarda Üşüdü Ruhun
Anlayan Olmadı Çığlıklarını…

Özlemlerin Oldu Sende Yaşadın
Hüsranların Oldu Çok Sessiz Kaldın,
Kalbin Kanadı, Tuzla Sıvadın
Güldürmedin Hayatı Seyirci Kaldı.

Kimse Bakmadı Görmedi Bile,
Oysa Yüreğin Bir Hazineydi
Şifresi Sevgiyle Emekten Geçen
Sihirli Bir İki Kelimeydi…

Ruhundan Püsküren Bir Volkansın
Bedeninden Taşan Duygulardasın
Çok Farklısın Çok Hassassın
Mas Mavi Denizin Kendisi Gibi.