Kedi gibi parlar gözüm gecede
Yorulmam, üşümem, gecikmem
Hoş sohbetini sevmemdendir
Bekçiyi arkadaşım bellemem
Kollarımı uzatır enginlere
Karanlığı da delerim, sisi de
Evin yolunu gösteririm
Ümitsizce sürüklenenlere
Gün geldi yaşlı dostum hasta düştü
Sessiz, elsiz, çaresiz kaldım
Işığım soldu, sıvalarım döküldü
Yine de görevime sadık kaldım
Yalnızım, kimsesizim sandılar
Ağlayan yüzümü sildi dalgalar
Oysa hiç terketmedi beni
Yıldızlar, martılar ve aşıklar.
Kayıt Tarihi : 3.10.2006 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!