Deniz Şiiri - Sandra Şentürk

Sanırım ben..
Babamın yerine koyabilecek birilerini aradım hayatımda
Bulamayınca da vazgeçtim aramaktan ..
Yitirdiğim çocukluğumu; kendinden bile hazine gibi gizlediğim ruhumu aradım durdum önce içimde sonra başkalarında.
O çocuğu buldum da onu sevecek kimseyi bulamamışım geriye bakınca.
Ben bir babanın şımarık prensesi olamamışım hiç
Sadece rüya görüp uyanmışım.
Ve en acısı seni seven bir babanın artık olmadığı gerçeğiydi
Sahte sevgilerde aramaktı çocukluğunu belki hayat
Ve çok sevdiğin babanı
Bir çift sevgi dolu bakışı
Kana kana susamakti sevgiye
Sonra sevgi çeşmesini bulamayınca
Vazgeçmeyi bilmekti aramaktan ..
Ruhumu görüyorum şimdi
Onu hissediyorum...
Beni terk etmeyen şey yalnızlık
O hep yanımda bende ona sadığım
Kime açsam kalbimi
Hep o kalıyor geriye
Çok seviyorum onu ve kendimi
En iyi dostum yalnızlık
En sadık..
Ne yüce ruhum varmış meğer
Denizden daha derin..
İçinde yüz binlerce balık yaşayabilirdi belki de
Ve binlerce martı...
Pırıl pırıldı denizim dibi görünen...
Yaşamasını bilene ..
Yaşamadı kimse...