Deniz Şiiri - Dağlar Özügüç

Vakit geldimi yavaş yavaş çekilir
Gün ışığı körfez sahillerinden
Kızarır denizin yüzü usuldan
Yanlızlık çöker o koca sahile
Ölgün dalga seslerinin dışında
O saatte başka bir şey arama
Işık namına umutla parlayan
Bir iki yakamoz kalmıştır
Dingin ve sesiz tabloyu tamamlayan

Birazdan işçiler çekilir mavnalardan
Açığa demirlemiş gemilerde ışıklar söner
Lacivert gecelerde denizin ortasında
Ay ışığı ve bir garip balıkçı kalır
Yalnız başına köhne sandalda
Nasipler aranır o derin sularda
Sahilde boynu bükük bekleyen yedi veren
İşte böyle körpe bir hüzün vardır
O bilindik balıkçıl sevdalarda

Gidenler döner diye bir garanti olmaz
O aldığını bir daha geri vermez
Dönmeyenlerin mezarları bile bulunmaz
Denizden nasiplenenlerin kaderidir
Onlar için dünya yalnızca işte bu denizdir
Sevgililerin saçları bile deniz kokar
Öpülen dudaklarda tuz kalır
Fırtınalı gecede deniz can yakar
Limanda bir sarı balıkçı yeleği sallanır

Biraz söz dinlese şu acımasız deniz
Bir incelik gösterse bu hayatlara
Vira bismillah ile başlasa
Hoş olsa rahatlasa gönüller
Yıllar süren sahildeki bu derin yara
Göklere farklı bir haykırıştır
Harlı bir közde son yanıştır
Tepede parlayan şu yıldızlardan
Hakka ulaşan bir olgun yalvarıştır