Deniz Şiiri - Bayram Selek 2

Görünce birden denizi
Mavi bir sonsuzluk kapladı: gözlerimizi

Semayla birleşip karayı yutmuşsun
Gemilere dalgalarını vurarak gemicileri uyutmussun
O kadar esrarlisin ki karayı unutturmuşsun

Göğün rengi sende seninki gökte
Güneş batarken kan batınca kararan
Tayfalar için sevgili gemiler için beşik
Şairler için duygu hasretini ruhunda arayan

Tuzlu derler acı derler
Neren tuzlu neren acı bilmemki
Dereler senin ırmaklar sana akan nehirler
Bazen durgunsun sorarım billur mu ki

Bazen ay seni kendine çeker
Hasretle emer kucaklar seni
Sonra görüşmek üzre bırakır
Sularda kalmaktan korur yer ehlini

Kuslar uçuşur canlılar yaşar
Balıklarla martilar hızla koşuşur
Kapar nasırlı gönlünden bir parçayı daha
Sen dalgalarını ağlatır o şükreder Allah'a

Aynasın bazen gökyüzüne dönük
Yansıtan yıldızları parlak donuk
Gemiler bozar esen yeller kırar
Rahata eren gönlünü , dalgalar söyler
Ruhuma sakirdayan sesini

Bir semavi tablosun firavunu boğan
Musa nasıl asasını vurunca ikiye ayrıldıysa
Mehdi bayrak dikince öyle ayrılan

Renginlesmis ruhumla kucakladım seni
Durgundun önce rüzgar çekemedi sevgimi
Haşin dalgaların oluştu devleştin attın sahile

Göksel bir ışık yanar içinde
Varlığımla kararmış ruhumu çeker kendine
Sen durgun sen nazlı haşin
Sevgilisin yer etmiş benligimde