Deniz gözlüm diyor ablam bana.
Dün ilk kez gördüm denizi,
Daha bir sevdim ablamı.
Sevdi beni de deniz,
Minik dalgaları ayağımı ıslattı.
Bu kadar çok suyu kim ısıttı?
Biri de ütülemiş onu sabaha kadar.
Öğleden sonra almadı beni içine,
Kızgındı köpük köpük,
Öfkeliydi koca dalgalarca.
Kıyıdaki pislikleri ölü balıkları gösterdi annem:
‘Ah! Yine çöplerini boşaltmış tekne’.
Haklısın Deniz kızmakta,
Dalgalarla çöpleri kıyıya yığmakta.
Ölmüş müdür balıklar aşağıda?
Ablacığım, artık deniz gözlüm deme bana....
08 Ağustos 2015
Ümran Erol
Ümran Erol
Kayıt Tarihi : 20.11.2018 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Denize girmeyi bırak, deniz görmeyen çocuk ne çoktur! Ama güzelim denizleri nasıl kirletiriz, acımasız. Çocuklar daha mı duyarlı dersiniz çevre kirliliği konusunda, anne çocuk arasındaki bir konuşmaya tanık olmuştum. ‘DENİZ’ şiiri bu çevre duyarlılığının ürünü oldu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!