Deniz Şiiri - Naile Öztunç

Samsun da, sahilde denize bakıyordu evimiz.
Denize bakıyordu balkonumuz, pencerelerimiz.
İçimize doluyordu deniz
Ruhumuza işliyordu dalga, dalga.
Nefes almak yetiyordu, mutlu olmak için.
Her şey çok güzeldi.
Gerek yoktu plan yapmaya.
Kendini sınırlamaya.

Her yerden huzur akıyordu.
Her yer deniz kokuyordu.
Perdeleri hiç kapatmazdım
Huzur evime kolay girsin diye.
Çok uzakta ufuk çizgisi.
Güneşe yol gösterirdi.
Terapi gibiydi güneş ve deniz.
Çünkü denize bakıyordu evimiz.

21 şubat, 2016 İstanbul