Deniz Şiiri - Vahit Aydemir

Dinlenmeyi ummuştum ufku seyre dalarak,
Kumsalı okşuyordu yakamozlarla deniz.
Birden kızdı kabardı, coştu çalkalanarak;
Bu ani fırtınayla geldi ne hale deniz.

Biraz sonra martılar geldi çığlık atarak,
Özür diliyor gibi durgunlaşınca deniz.
Çıktı takalar yola, yine demir alarak;
Okşamakta onları, yolcu etmekte deniz.

Hemen oyun ediyor, dalınca aldanarak;
Kaprisli kadın gibi nazlı ve güzel deniz.
Gönül açılmak ister, pupa yelken açarak;
Tüm kaprisine rağmen, çağırır beni deniz.

Bak yine gün bitiyor, sanki ufku yakarak;
Alevlerle yıkanmış, uymuş bu hale deniz.
Martılar dansetmede gökte kanat çırparak,
Selamlıyor akşamı, yakamozlarla deniz.

26-27 Ekim 1978