Deniz Şiiri - Nilgün Toptancı

Kendimi hayaline sunuyorum
Bir sahil kıyısı düşün
Öylece kayalıklar üzerinde durmuşum
Karşımda alabildiğine bir mavilik uzanıyor
Ellerimi umuda açmışım
Ve anadan doğmayım
Öylesine yavan ve ıssızım
Sonbaharın gri gökyüzü
Yavaş yavaş akşama yüz tutmuş
Sahile vuran dalgalar
Dalgakıranı aşıp
Yüzüme çarpıyor tokatlarını
Acımadan
Hayat gibi..
Ben o dalgaları
Tutmaya çalışıyorum
Hıçkırarak
Gelip geçen gemiler beni görmüyor
Ben öylece duruyorum
Gözlerim seni arıyor
Ellerimi bir ara
Denizin hırçın sularına daldırıyorum
Yüzlerce balık avucumdan kayıp gidiyor
Ve biri kalıyor sadece
Acımı taşıyamayıp atıyor yine kendini denize
Biraz yalnızlığımı alıyor oysa
Varlığıyla gecemi aydınlatıyor
Hüzünlerimi unutturuyor
Ve gidiyor sonunda
Bakakalıyorum ardından
Her gelen gibi
Her gelenin gittiği gibi
Sende gitme diyorum
Duymuyor..
Dalgalar tüm hıncını alıyor benden
Ben anadan doğma haykırıyorum
Gitme diye
Yağmur başlıyor
Gökyüzü kızarıyor
Utanıyor anadan doğmalığımdan
Yavanlığımdan utanıyor
Utandığı kadar kızıyor kükrüyor
Acıyor sonra belliki halime
Ağlıyor dolu dolu
Ben öylece duruyorum
Yavanlığım ıslanıyor
Gözlerim seni arıyor
Bir sigara yakmaya çalışıyorum
Rüzgar izin vermiyor
Seni anlamak kadar zorlaşıyor bir sigarayı yakmak
Darılıyorum rüzgara
Ve peşinsıra kendimi atıyorum denize
içine alıyor beni deniz
Gıkımı çıkarmıyorum
Umuda yolculuk başlıyor
Gözyaşım denizine karışıyor
İçeride ölü gözlerim seni arıyor
Bulamıyor
Yokluğunda boğuluyorum...