Deniz Şiiri - Emre Gökhan Yılmaz

dünyanın büyük çoğunluğunu oluşturan okyanuslar
bir deniz kadar yakmadı canımı,
almadı beni benden hani o bahsettiğim
tatlı ve tuzlu suyun bir birine karışmadığı yer bile
büyütmedim gözümde okyanusları hiç bir zaman
ama küçümsemedimde ufakcık bir sarnıcı
bir kaşık suda da boğulabilir kimi zaman insan.

suya ithafen yazılan onca şiir varken
bütün su kütlelerinden vazgeçip sadece denize bir şiir yazıyorum
bu defa yapılmışı var demiyorum
baştan yapıyorum kimseden korkmadan
içimde ne varsa döküyorum kağıda
yüzme bilmesemde korkmuyorum
boğulacağımı bilsemde dalıyorum
dibini görmek için ölümüne hemde
sonuna kadar tam bir cesaretle

melamet hırkasını giymişken tamda
övünüyorum bu yaptığımla tam havamda
farkına vardığımda canım yanıyor
deniz beni başkalarıyla karıştırıyor
onlarla çözünemem denizde biliyor
sürekli beni başkalarıyla karıştıyor
sessiz sakin yaşadığım bu hayatta
birden öfke basıyor içimi
deniz içimi yakıyor
ki tuzlu su yakmazken gözümü
deniz tamamiyle içimi yakıyor
yüzme bilsem de var bir gayretim
söylediğin gibi pek hayretim
....
....
....
....