Deniz Şiiri - Gürsel Cengiz

Kışla kapısı gibi
Mağrur ve gizemli
Açıldı mı kapanmayan
Paslı kilitler gibiydi
Bakışları

İçimdeki cennetim
O benim yasak meyvemdi
Hüzünlerimin deryalarında
El ele cezaevi voltası
Attığımız
İçimdeki deniz

O deniz ki
Bırakır kıyılarını
Döverdi bazen
Sol göğsümün altındaki
O yaramaz çocuğu

O an
Dökülürdü yapraklarım
Kırılırdı iskelemin tahtadan
Direkleri

Ama her şey rağmen
O masum çocuk ağlamaz
Kırmazdı kayığındaki
O son kürekleri

Iraklığım ondandı
Susuzluğumda

Doğrudur
Bir elmanın iki yarısı
Olamadık belki
Ama o çiçeğiydi
O elma ağacının
Bense yaprağı dalı

Diyecek misinki bir gün
Ne olur
Artık bana benzeme
İn o hayallerinde ki uçan halıdan
Koşarak gel bana
Aşarak gel o engin denizleri

Diyecek misin…