Deniz Şiiri - İsmet Zeren

Denizin aynası olsaydım
Seni görürdüm ilk önce
Balıklara sormadan
Büyük bir havayla
Ve sorardım
-Hangi çarşıdan geliyorsun?
-Hangi karşıdan geliyorsun?
-Kız?
-...........?
Şaşırırdın
Ama aştığın deniz
Artık benim
Ebedi vatanım
Ayaklarım yosun tuttu yürümekten
Cam kırıklarına benziyor
Su yansımalarından beter
Gözbebeklerin

Güneş batarken
Gülüyorsun
Benim adamım bu diye
Bana sızıyorsun
Gözlerinle gözlerime
Ellerinle ellerime
Nefesin karışıyor nefesime
Ama sen
Çok insafsızsın
Gelme üstüme
Bakma öyle davetkar
Al beni diye...
Dereceni yükselttim
Çok zalimsin

Gülüyorsun
Biliyorsun
Bu benim denizim
Aynası
İçimde dikize durmuş
Susamaktan öte bir şey
Ellerini tutmak
Ve dizlerinde uyumak
Galata kulesinde
Yağmur yağarken
İyiki yarimsin

Denizn aynasında gördüm
Zaman şaiyasının rengini
Kuşkudan küçüldü bedenim
Beynim meraktan büyüdü
Dikine dikine bakma
Uysal uysal kabullen
Sen benim sevgilimsin
Yeis/vehim/kuruntu/vesvese
Tasa/endişe/kaygı
Unut hepsini
Yani
Yada kısacası
Öküzün altında buzağı
Denizinin
Aynasında gördüğüm

Aslında
Senin denizin/benim denizim
Dolayısıyla...
Gel sen en iyisi
Bu aynaları birleştirelim
Hala anlamadın mı
Dizlerimden kalkınca
Biz seninle evlenelim
Galata kulesinde yağmur durmadan.....
Biliyorsun
Kimse söylemez
Ama ben hep söylerim
Huyum kurusun
Ben seni çok seviyorum
Seni çok seviyorum
Çok seviyorum
Seviyorum....