Deniz Şiiri - Halil Kıvrık

Herşeyden vazgeçtim
yok ettim delillerimi
Denize dökülmüştü içim

Deniz ile konuşuyordum

deniz köpürüyordu
Kızıyordu ay tutulmasında
Deniz

Kızarıyordu gün batarken
küserdi bazen- gün doğarken-sevgilim kollarım da değil diye

Ben martılara acırdım hep
Bulutlara rüzgar vaat eder,
çölü deniz diye gösterirlerdi bana
kandırmışlar dı
parmak uçlarım değerken toprağa
ben denizi umardım dokunduğumda

Yakamozlar ayartmış geceyi..
Deniz masum du.