Deniz Şiiri - Burak Ercümen

Büyük, çok büyük, kocaman bir limanda
küçük bir kız oturuyordu
yapayalnız ve de sessizce

seyrederken gelen ve giden gemileri
yüklenen ve inen
ve tekrar yüklenen kocaman yükleri
koşuşturan insanları
ve onların tekrar koşuşturmalarını
ve balıkçı barınağını
ve oraya gelen kirli tekneleri
ve balıkçıları
tayfaları
kaptanları
ve telaş içindeki yolcuları

dönüverdi bakışları bir an
sonsuz uzaklıktaki ufuk çizgisine

ve sonra
tekrar seyretmeye başladı
inen ve yüklenen yükleri
çalışan ve çalışmayan
ve çalışmadığında küfredilen vinçleri
ve küfreden ve edilen
ter içindeki vinç operatörlerini
ve bağıran ve çağıran
ama neden bağırdığını bilmeyen şeflerini

ve sonra

dönüverdi bakışları bir an
sonsuz uzaklıktaki ufuk çizgisine

ve seyretti yine sessizce
acele eden ve etmemeye çalışan yolcuları
ve valizleri ellerinde sağa sola seyirtmelerini
ve ellerinde valiz olmayan görevlilerin
bağırırken telsizlerine
aynı sağa ve aynı sola aceleyle seyirtmelerini

ve dönüverdi bakışları küçük kızın gene bir an
sonsuz uzaklıktaki ufuk çizgisine

seyretti ardından
balıkçı barınağını
içindeki mutlu ve umutlu yüzleri
ve neşe içinde kasaları boşaltırken
o yüzlerde pırıldayan gözleri
ve çığlık çığlığa teknelere doğru alçalan martıları
ve çığlık çığlığa tekrar yükselişlerini
ve gözgöze geldiğinde martıların birisiyle bir an

dönüverdi bakışları gene
sonsuz uzaklıktaki ufuk çizgisine

biniverdi martının kanadına
ve uçuverdi onunla engin denizlere çığlık çığlığa
içine aldı soğuk ama sevecen rüzgarı
öpüverdi uzak ama sıcak güneşi ve ayı
uçtukça farketti denizin güzelliğini
ve ıssızlığını ve sükunetini ve huzur dolu sessizliğini

özledim seni, diye haykırdı denize sessizce

ve unutup limanın kenarında oturduğunu
dalıverdi suyun tarifsiz soğukluğuna
çıkıverdiğinde yükselip büyük bir hızla
selam verdi yeniden hızla yağan yağmura
bıraktığında kendini rüzgara
ve onun tatlı oyunlarına
düşüverdi yükseklerden
gene rüzgarın kucağına

benin adım özlem, diye haykırdı rüzgara sessizce

seyretti ve tekrar seyretti altındaki denizi
ve onun tarifsiz enginliğini
seyretti onun güzelliğini
ve inanılmaz sükunetini
seyretti onun kendisiyle paylaşmasını
sonsuz mutluluğunu ve dinginliğini

benim adım özlem, diye haykırdı içinden
altında uzanan engin denize

ve bizim de öyle, diye usulca haykırdı
limandaki herkes
onunla birlikte

Ve selamladı onları deniz her zamanki sessizliğiyle

(İstanbul / Kadıköy, 21.03.2006)