Kuşkusuz, hayatın cilvesidir bu karanlık,
Üstüne gidilirse görülür o aralık,
Kopkoyu sessiz ve ıssız olan bu karanlık,
Ancak, sen benim olunca durur o yorgunluk.
Kalbimin sesini doğrudan dinledin mi hiç?
Ruhumun sensizliğe nasıl kavrulduğunu?
Yahut, dizlerimin bağının nasıl çözüldüğünü?
Biliyor musun sen varken güzelleştiğini.
Adaletsiz şu dünyanın denge terazisi,
Oku vurdun derin gönlüme, yayın etkisi,
Adalet, terazi mi?, yay mı? söyle hangisi,
Bu sana olan sevgimi hiç değiştirmedi.
Ruhuma sordum; Terazi, gönlüm de yay dedi...
Kayıt Tarihi : 9.3.2024 23:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!