Ya kapılırız ilişkilerimizde
sanki tapınır gibi.
Ya kapanırız kendimize
bir çeşit kalemizdi.
Beğendiğimiz kendimiz,
kapıldığımız sizdiniz.
Ne güvenli, rahat;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bütün hüner denge de,
iki uca dokunarak
insan olur kişi. **
İnsanlığın tanımıyla ilgili kritik bir noktaya değinmişsiniz.Hoşgeldiniz...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta