Denemedik diyemeyiz ki..
Gitmek istedik defalarca olmuyor diye ,
Telefondan tüm sosyal hesaplardan
Hatta kolkola elele gezdiğimiz yerlerden
Engelledik işte bilinçlice acının ilacı diye..
Birlikte soluduğumuz o küçük köy pervazını
Hatırlarmısın sabahlara kadar kahvelerde
Arkadaşlarınla sigara izmaritine bulanıp
Senin için giydiğim tül elbisemin rengi solardı
Kaç kez çiktıysam kapıya sen diye
Kedi yada köpek tıkırtısıydı ..
Denemedik diyemeyiz ki ,
Hatta uzak bir şehre yerleştik ayrı ayrı
Aramıza koca deniz ve sıra sıra dağlar
Bir mektup gönderecek adresimiz bile yoktu .
Kaçıyorduk alışmışlardan, bağlanmaktan..
Aşk tan kaçılırmı?Nerede olursan ol işte ..
Denemedik diyemeyiz ki..
En azından denedik belkide unutmadık
Bir anı, bir mazi, kısacık ömürden
Geçmeyen saatlerde intihar teşebbüsü..
ölümsüzlük oyunu gibiydi
Sonunda alıştık biz ,sen,ben ve bizler olmaya..
Alıştık görmeden uzaktan yaşamaya,
Alışıyoruz nefes almaya tek ve hür ...
Bir yudum sevginin eksikliğiymiş oysa kaçtığımız uzlaştığımız ..
Yakalayamadık en güzel yerinden
En azından senelerce..
Denemedik diyemeyiz ki..
Aynur Durmuş
Kayıt Tarihi : 16.8.2020 12:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!