Ne zaman her şeyi anlatmaya kalksam,o her şeyler bir şey oluveriyor.Sonra bir şeyler canımı sıkıyor,sıkıldıkça birkaç şey kalemimden dökülüyor.Geriye ardından bazı şeyler kalıyor.O bazı şeyler koltuklar ardındaki çay dökülmüş kağıdın üzerinde satırlara gizleniyor.İmgeler yalancı şahitlik ediyor.Noktalar kafasına göre her şeyi bitiriyor ve tam son derken virgüller hayata mahkum ediyor.Giderek büyüyor,büyüyerek gidiyor...Ardında nazımı nesre döküyor; adına seci diyor.Bir şeyler gizliden secde ediyor,bazısı yollar çiziyor mısralar arasına ve o yollardan sıyrılıp,yol alıp gidiyor...
Ne zaman tüm şeyi silmeye kalksam,geriye dönen kapılar kapanıyor.Mazi cellat kesiliyor,kesildikçe başlar kesileceği kadar kesiliyor kalemlerin.
Silgi hüküm sürecek! Ama yazmaya hüküm verecek,hiçbir şey silinmeyecek...
Her şey mantarlaşacak bir ekmek parçası gibi,üzerine salça niyetine kanlar sürülecek...''Her şey bitsin! '' derken bitecek...
Ama biten goncalar yerine kaktüsler olacak
Tamamını Oku
