Deneme / Alerji Şiiri - Necdet Arslan

akşam minyatür bir konut gibi dikiliyor karşıma. kurşuni su damlıyor çeşmenin oluğundan. bahçe sert ıssızlıkları ağırlıyor.

bir çilli kız sahili adımlıyor.güneş, ince bir yoldan geçerek kayboluyor denizin üstünden.

onu bekliyorum ; gelmiyor. saçlarının örgüsü gibi kıvrılıyor içimde bunalım. Kim dürtüyor beni de iki büklüm oluyorum bilmiyorum.

dilimdeki bütün ulaçları çekip alıyorum tümcelerimden.
ne yaptım da kabarıyor bana bu öfke !

öldürülmüş bu akşamın bütün kırıntılarını yükleyeceğim helikopter ağır ağır iniyor toprağa.

aslına uygun olarak yayılıyor pişmanlığın kokusu akşama...