Ne dem Baki ne gam Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Fazla görkemli bir hülya, bu nedenle gerçek dışı,
Nasıl bu kadar anlamlı ve güya; gülüşü ay ışıltısı,
Derin bir his, içimde kıpırdıyor, durmuyor, dinmiyor,
Gene ne vardı ki bu istek büründü,
Onun olma isteği büsbütündü,
Sanki sırrı elimden tutar gibi beni çekti,
Bunca yıl bu eziyet niye yetti.
Sokaklara sığmam, caddeler dar ve küçük,
Ölüm yakın, korkum aşığım kör kütük,
Bu aşk, bana fazla ve sonradan değil,
Bu aşk sol yanımda değil,sağ yanımda ve diri,
Nasıl yakar ki ,öyle yakar nefsimi,
Senden bana bir söz bir kelam gelmedi,
Bir kaç mektup edebilecek yazılar ve resimler,
Hâlbuki duysam belki yerin dibine girerim, sesini,
Sesini,nefesini, belki bir gün ellerini, gözlerini,
Hoş ya bir hülya,bu nedenle gerçek dışı,
Dur, bu hülya boşuna değil ya,
Yılların kuruluğu dudaklarımda, konuşmaya dermanım, nefesim ,takatim kalmayabilir,
O kadar uzun uzun bakamam gözlerine, belki unuturum akşamdan sözlerimi ve kalırım öyle.
Bana sen bakarsan öyle, içten ve samimi.
Belki bakmazsın, zaten dişlerimi sıkarım böyle,
Hülya amma nasıl gerçek,nasıl böyle...
Güzelmiş n bu dersin sonra. :)