Acı geldi gönül kapımdan
Eksiltti beni gönül otağımdan
Bazen zemheri bir soğukla sardı beni
Bazen kor bir ateşle yaktı beni
Yakıp tüketti beni vefasız bir sevda eli
Ümitler ektiğim hayal kapım tarumar oldu
Varlığı hiç kabul edilmemiş bir kız çocuğu var kocaman bedemin içinde
Sesini duyamadığım boyuna yaşlar içinde
Yüzünü bile kaldırıp bakamadığım o narin bedenini çivili ter örgüler sarmıştı
Nefes aldıkça çırpınan bı kuş gibi çarpıyordu o yalnız kalbi
Zamanın içinde sessizliğin sisinde kayboldu o çocuk neşesi karanlıklar şehrinde
Eksiğim ben sensizlikten baba
Eksiğim yaşarken bana kalkan olamayışından
Eksiğim korktuğumda yanımda olmayışından
Eksikliğim kırgınlığımdan sana sarılamadığımdan
Bu yüzden bir yanım hep hüzün acı ve yaradır benim
Ellerimde tanıdık eski bir masal
Kalbimde eski benin coşkusuyla dans eder
Titrek adımlar korkutur mu beni
Yazıp çizdiğim yol yanlışlarıyla büyütür beni
Zaman şelalesi kayıp bir gizemiş
Gizemler içinde çalan en güzel şarkısın sen
Ey Güz vaktinin kırgın gülü
Ey canı candan gitmiş yıkık gönlüm
Ey viraneyi harabe
Ey bende hükmü divaneyi naça
Ey sarmaş sarmaş sararmış Gül-i Rana
Ranay-ı kalbe ıssız bir gölge düştü
Gölgem yoruldu benden
İçim bile terk ediyor beni
Yavaş yavaş soluyor içimde umutlar
Hani şu acımasız gözler varya
Onlar dağlıyor kalbimi
Gözlerindeki yanılsama kesiyor içimdeki ümitleri
Gökyüzü mavi Ateş
Yeryüzü keskin buz
Nedir bu ruhumu saran çivili tel örgü
Aldığım her nefeste canımı yakan
Yürüyorum çölün ortasında
Attığım her adımda kaybolurken
Keşke kalbimi anlatabilsem sana
Görsen nasıl yorgun olduğunu
Hisler okyanusu vurgunu bu
Şimdi nasıl sarıyor ruhumu zamanın benden çaldıklarıyla
Ve şimdi gözlerimi kapattım
Usul usul bekliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!