Bilmem kaç ışık yılı uzakta,
Granit tohumlu bahçelerin arasında
Yaşıyorum seni.
Sende biliyorsun
Önemsenmeyeceğini,
Akasya kokulu, gül donanımlı
Pembe panjurlu evlerde.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Şiiriniz beni çok etkiledi yüreginize saglık....
Her giden armağan bırakır yokluğu gidişinde..Güzel anlatmışsınız...Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta