Sözlerin efendisi; hiç konuşmayan adam...
Esir etmeyen sözleri, okşayan onları kelime kelime...
Kimsenin olmadığı kadar hür sözlerin, efendisi...
Sözlerin tek boyun eğdiği, sustukları önünde.
Saygının sevgiye, sevginin mutluluğa dönüştüğü, mutluluğun da TEK aşka dönüştüğü zamanda...
Bir ezgidir satırlarımda
sevgi damlıyor kalemimden
Okutuyor kendini
mavi mürekkepli dolma kalemime
Göz göremez, söz söyleyemez onu
Kim paylaşabilir ki benimle hayatı sonsuza kadar?
Kim beni bekleyebilir güneşin doğuşuna...
Bir su damlası düşer yüzüme öper serin serin
Bir yaş donar gözlerimde ve acıtır tomurcuğu
Her yerde ayak izleri bir görünüp bir kaybolan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!