Demiryolu İşçileri

Ölüler yaşasın isterdim biraz daha.
Toprağın altındalar, unutulmuşlar gibi değil.
Küçüktüm, yoksul ve güçsüzdüm.
Ama bir keman gibi büyüyordum içimde.
Kardeş, düş, türbe.
İki caddenin kavşağına benzer bir yer burası.
Bir yanda yaşam, bir yanda ölüm.
İnsanlar iki yandan bir yere geçerler.
Bir yaşamdan öbürüne.
Ya da bir ölümden öbürüne.

Bütün türküler bitti,
Bir akşamüstü sarhoşu gibi bana kaldı.
Biz her zaman olduğumuz gibi,
Her zamanki yerimizdeydik işte,
Neredeyse bütün gün.
İnsan, yaşamın sahnesinde bir anlık figüran;
Her an başrolü devralabilir.
Uykusuzluğun yatağındayım gece,
Bilinmezlikten gelmiş bir gemi gibiyim.
Sahi bizler başlamadan önce hayata yenilmiştik.