Değiştirir hayat şeklini şemalini,
yorulur ruhun
ağırlık altında ezilmişçesine...
yinede, ihtiyacımız tek sevgi
hava gibi, su gibi...
gölgelenmiş aşkların sevgilerin önüne,
dünyanın türlü türlü dertleri.
sağırlaşmış gönüller,
kalın kapılarıda ses geçirmiyor...
diller erteliyor seviyorum sözünü,
seven çabuk usanıyor sevilen nerde?
sevgi ışığının içeri sızması engelleniyor,
kalplere çekiliyor demirden bir perde...
kendi çığlığında boğulurken bazılarımız,
sessiz kalabalığın içinde;
bazılarımız
vicdanıyla kaplerinin arasında bile
mantık oyununu oynuyor
ve,ne yazık ki hep kazanıyor;
o oyunda.
09:30 12.02.2013
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 24.10.2013 23:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/24/demirden-perde-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!