Demirbaş Şiiri - Gökçen Yıldırım

Demirbaş
Bağrı yanık memleketin oğludur benim babam
Delikanlılık günlerinden tanır pamuğun kökünü
Çukurovanın sıcağı her zaman terletirdi alnını
Cenubun delikanlısını sardı garbın yolları
Kuruturdu terini istanbulun poyrazı
Bağrından yaralı dostlarını taşıdı babamın kolları
Ve yakınından geçti kurşun taneleri
Şarjörüne sığınıp dikti omuzlarını
Fatihin yavuzun torunları sayıp kendilerini
Mayın tarlasında gezen binlercesinden biri
Genç Osman türküsü onların mehteri
Çankaya yokuşu kızıl elmanın yolu…
Yıllar sılaya teslim etti gurbete çıkanları
Cenubun kolları yine açıldı
Bu kez pamukları kucaklamak için değil,
Cenubun topraklarına evlatlar bırakmak için açıldı
Ülküler destanlar adlarıyla yaşasın diye
Verildi adlar evlatlara ezan eşliğinde…